เดือนนี้เป็นเดือนที่ครบปีพอดี กับการพบกันของเรากับมอมแมม ไม่สิ ต้องเรียกชื่อฝรั่งเค้่าก่อน เพราะตอนเจอกันครั้งแรก เค้าชื่อ Howie แบบที่ยัยยาย ตั้งไว้ให้ (ยัยยาย คือ บรีดเดอร์ เจ้าของฟาร์ม Black Diamond Charm) จำได้ว่า ครั้งแรกที่ไปงาน ก็แค่อยากพาแจนไปงานมีทติ้งที่มีน้องหมาเยอะๆ เพราะเคยเห็นแจนยิ้มไม่หุบเลย ตอนไปงาน เพ็ทเอ็กซ์โป ซึ่งก็เลยได้ไปเห็นเหล่า เชลตี้เพียบเลย ก็แฮปปี้กันไป แต่บังเอิญ ในงาน คุณปูเป้ ก็เอาเจ้าหมาเด็กๆ มาด้วยและหนึ่งในนั้นก็คือ มอมแมม
แจนก็เลยขออุ้มเล่น ทั้ง 2 ตัว แต่อีกตัวมีบ้านแล้ว ส่วนมอมแมม ยังไม่มีบ้าน เพราะตอนแรกทางยัยยาย ยังลังเลว่าจะเก็บเอาไว้ดีมั้ย เพราะเอาจริง ส่วนใหญ่ในบ้านเรา เชลตี้ (ชื่อเต็มๆ คือ เชทแลนด์ ชีพด็อก) ส่วนใหญ่ จะนิยมเลี้ยงสีเซเบิ้ล (สีน้ำตาล) สีดำ หรือ สามสี ไม่ค่อยได้รับความนิยมซักเท่าไหร่ ยัยยายเลยอยากเก็บไว้ แต่ก็ไม่รู้ด้วยเพราะเหตุใด สุดท้ายยอมให้เราเอากลับมาเลี้ยงเฉยเลย จากนั้นเราก็เลยได้ภาระก้อนดำๆ เพิ่มขึ้นอีกก้อนนึง
แรกเริ่มเราคิดว่า แจนน่าจะรักหมามาก แต่เราน่ะ ใจแข็ง ก็รักมันแล่ะ แต่ก็แบบสัตว์เลี้ยงตัวนึงเท่านั้นเอง แต่สุดท้ายปรากฏว่า มันดันรักเรามาก ซึ่งใครๆ ก็ดูออกเลยว่า เราคือที่สุดในชีวิตมันเลย พอมารูปแบบนี้ ทำไงได้ ก็เลยรักมันมากด้วยเลยเนี่ยสิ (ไหนใครว่าใจแข็งวะ)
เมื่อมันกลายเป็นลูกรักเข้าแล้วก็เลยถึงคราวว่าเราจะเลี้ยงยังไง ให้มันเป็นเด็กน่ารัก และ สุขภาพดี จึงเป็นที่มาของคอนเท้นท์เรื่องการฝึกหมานั่นแล่ะ แต่ก็ไม่ใช่แค่การฝึกหมาเท่านั้น เรายังให้ความสำคัญในเรื่องของ โภชนาการด้วย เริ่มต้นก็อาหารเม็ดแบบดีๆ เปลี่ยนเป็น โฮมคุ้ก ที่ทำอาหารให้มันกินทุกวัน จนใครๆ ก็แซวว่า มันคือลูกเทวดามาก เพราะอาหารที่ทำหลายๆคนบ่นว่า กินดีเกินไป แต่ท้ายที่สุด พอหาข้อมูลและเริ่มเปิดใจ ก็เลยเริ่มปรับเปลี่ยนมาให้อาหารบาร์ฟกับมอมแมมแทน ซึ่งผลลัพธ์ออกมาค่อนข้างน่าพอใจ เพราะนอกจาก มอมแมมแล้ว พี่หมี เอง ที่มีปัญหาลำไส้ในอาหารเม็ด ก็ถ่ายดีขึ้นมาก
ตอนนี้ตอนที่ครบปี มอมแมม ก็กำลังจะครบ 15 เดือน แต่ว่า ตอนนี้มอมแมมเองก็กำลังจะเป็นพ่อหมาแล้วเพราะเมื่อเดือนก่อนที่ไปผสมเอาไว้ยัยยายแจ้งมาแล้วว่าติดแต่ยังไม่รู้ว่า มีกี่ตัวเท่านั้นเอง ก็ต้องดูกันต่อไปว่า ไอลูกหมา มันจะกลายเป็นพ่อหมาไปแล้ว
